Språkcafé

Iedere week ga ik naar het zogenaamde "Språkcafé".
Zo ook deze week. Meestal ben ik er wat eerder, neem plaats aan één van de tafels en zie langzaam mensen binnendruppelen. Mensen, net als ik, levend in een ander land dan waar ze geboren zijn. Het enige uiterlijke verschil is, dat zij een donkere huiskleur hebben en ik ben blank. Uiterlijk..... maar mentaal?
Ik hoor verschillende talen door elkaar en heb soms stilletjes de wens, dat we allemaal maar één taal hoefden te leren: Esperanto! Nee, we wonen nu in Zweden en het is de bedoeling, dat we allemaal Zweeds leren.
Voor mij, met mijn Germaanse achtergrond is dat zeker gemakkelijker dan voor iemand uit Afghanistan, Palestina, Syrië, Somalië enz.
De mannen zitten in die zaal aan tafeltjes bij de mannen en de vrouwen zitten eveneens bij elkaar.

Af en toe ben ik stil, kijk uitsluitend om me heen. Dan zie ik dat iedereen z'n best doet, de vrijwilligers om het Zweeds over te brengen en de vluchtelingen om het Zweeds te leren.
Ja, het zijn vluchtelingen, komend uit een land waar hun hart nog ligt, maar hun verstand zetten ze in om hier te leven, of wordt het overleven?
Er zijn alleenstaanden bij, echtparen met en zonder kinderen. Ze leven in een stadium, waarin ze nog niet weten of ze mogen blijven of niet. Dat betekent in onzekerheid wachten en ondertussen niets kunnen en mogen doen, dan uitsluitend hopen hier te mogen blijven.
Echter, daarna.....? Vinden ze werk en huisvesting enz.? En zijn deze mensen hier werkelijk welkom?
In Zweden is een tendens, om niet langer de Sociaal Democratie te steunen, maar keren de mensen zich meer en meer naar de zogenaamde Sverigedemokraterna, die trekken heeft van Wilders en Front National van Frankrijk.

Vorige week maakte één van de vrijwilligers foto's in de zaal. Een man, oorspronkelijk komend uit Pakistan, vroeg mij met een zekere onrust in gebroken Engels: 'Wat doet zij met die foto's?'  We vroegen het de fotografe zelf: 'Oh, voor het plaatselijke krantje en voor ons zelf!' In de ogen van de man kwam een lachje, hij was gerustgesteld. Het zette mij wel aan het denken!

Er zijn vluchtelingen bij, die via Libië naar Europa zijn gekomen. Libië, waarvan ik weet, dat het onder de regeerperiode van Khadaffi tot bloei was gekomen.
Overigens, wat is er met de goudvoorraad van Libië gebeurd, waar is het gebleven, wie beheerst nu de oliebronnen in dit land en wie plukt de vruchten er van???
Allemaal vragen die in het "Språkcafé" niet aan de orde komen!

Het Westen, wat onder het motto van het brengen van vrijheid en democratie veel landen in het Midden Oosten en Noord- Afrika in chaos heeft gestort, wacht nu tot de vluchtelingenstromen in Europa niet meer fatsoenlijk gehuisvest kunnen worden en de bevolking zal uitroepen: 'ZO KAN HET NIET LANGER!'.
Ja en wat dan???
Zou het misschien allemaal gepland zijn?
U weet wel, de zogenaamde "WAARTOE" dit alles?

Leefse
Aleke!