Gisteren hoorde ik Twan Huys verslag doen over de verkiezingen in Amerika. Natuurlijk bleef er van Donald Trump, geen spaan heel. Dat verbaasde mij niets. Maar, hoe hij over Hillary Clinton sprak..... Ach, eigenlijk verbaasde mij dat evenmin. Ja, er waren wel wat schandalen uit het verleden over haar te melden, maar dat legde hij verder niet uit.
Nee, ik hoor absoluut niet bij de vrouwen die alle hoop op Hillary Clinton hebben gevestigd. Eerder krijg ik een gevoel van walging bij deze presidentskandidaat en de vrouwen die haar omgeven terwijl zij zich laat filmen.
's Morgens had ik een interview met Diana Johnstone gehoord, op de Duitse tv. Zij is schrijfster van het boek: "Queen of Chaos: The misadventures of Hillary Clinton".
Ik haal een paar kernachtige gegevens uit dit interview:
Hillary Clinton zit op de lijn van de aanvallende US politiek.
Deze zeer eerzuchtige vrouw, wordt in haar campagne ondersteund en gesponsord, door de grootmachten, door het grootkapitaal, zoals: Monsanto, Wall Street, Goldman Sachs, George Soros, de Israëlitische oligarch Viktor Pintschuk. Zij geeft voor, alsof zij de democratie vertegenwoordigt, het recht heeft, overal ter wereld, gewapenderhand in te grijpen. Dat wordt dan "regime change" genoemd."
Met een glimlach stuurt zij haar eigen Amerikaanse burgers oorlogen in. Burgers, die niet in de gaten hebben, wat oorlog werkelijk betekent. Het hoort bij hun dagelijks kostje amusement, wat op de tv getoond wordt, terwijl ze er niet echt zelf mee geconfronteerd worden. Het gaat er ook niet om, van landen te winnen, nee, integendeel, als de ander maar verliest. Sterker nog, het maakt Amerika niet uit, dat zij óók verliezen. Als er maar oorlog gevoerd wordt, in de naam van het brengen van vrijheid, zogenaamd, van het bestrijden van terrorisme, opkomen tegen mensenrechtenschending, lijkt alles toegestaan. De Amerikaanse bevolking wordt geconditioneerd en neemt de houding over, van hen die aan de macht zijn en hun mening verkopen.
Als er maar een vijand is, er zal hoe dan ook oorlog gevoerd worden. Er zijn erg veel mensen, die direct of indirect, aan de wapenproductie hun boterham verdienen.
Wie herinnert zich nog Michael Gorbatsjov en Eduard Shevardnadze, die een verenigd Europa wilden, van de Oeral tot aan de Atlantische Oceaan. Zij streefden naar glasnost en perestrojka, openheid en verandering. Dit ideaal stond en staat haaks op de belangen van het militair industrieel complex, maar het tragische is, dat door een te groot deel van de Amerikaanse en de Europese bevolking, in de propaganda van de Westerse wereld, wordt geloofd. Van dat geloof ben ik intussen óók een afvallige.
Ik heb de strekking van het verhaal van gisteren op tv hier nu geplaatst, met enige eigen inbreng.
Van de Duitse website NachDenkSeiten, geef ik deze link mee, om het verslag over het boven genoemde boek nog na te kunnen lezen.
Leefse
Aaltje.
* Foto, westendverlag.de
