Twee weken geleden: plotseling deed ie het niet meer..... mijn laptop!
Het scherm was zwart met uitsluitend een lijst van eindeloze lange getallen. Een controlebeurt wees uit: niets meer aan te doen..... het is gebeurd, dood!
'Hoe lang heeft u hem gebruikt? Ruim 6½ jaar? Dat is heel lang!'
Daar zat ik dan, voelde me verdrietig en zat zowaar in een soort rouwproces. Nou nou, was het zo erg?
Ja..... voor mij wel!
Plotseling geen computer meer, behalve een tablet, wat ik een soort EHBO geval vind, een tijdelijke oplossing.
Dus me oriënteren op een nieuw notebook. En ik ben toch al niet zo'n held in deze wereld.
Ondertussen realiseerde ik me meer en meer, dat ik niet meer buiten een computer kan, niet meer buiten internet.
Ik kom nog uit een tijd, waarin iedereen stil moest zijn, als de telefoon ging en mijn vader moest dan goed geconcentreerd kunnen luisteren en praten, dan betekende dat voor de rest in de kamer: ssssttttt..... mond dicht!
Bankrekeningen?! Ooit sprak ik een vrouw, die persoonlijk, contant haar maandelijkse huur in een enveloppe afleverde bij de woningstichting.
Brieven schrijven?! Even een emailtje sturen. Maar het gewichtige, er voor gaan zitten, postzegel op de enveloppe en naar die ander opsturen, om dan na korte tijd een brief terug te krijgen, er voor te gaan zitten en bij een kop koffie die te lezen, behoudt voor mij nog steeds heel veel waarde!
Ik ben nog helemaal niet oud, maar de digitale wereld heeft in een razend tempo zoveel veranderd, dat ik sinds deze twee weken weet, er niet meer buiten te kunnen!
Het is nog wennen op m'n nieuwe computer, maar ik ben blij, mijn blog weer voort te kunnen zetten, goede artikelen en google + berichten te lezen.
Wat geweest is komt niet meer terug, behalve de herinnering en ik denk..... dat deze computer en ik vast ook goede vrienden worden!
Leefse
Aleke!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten