Gevolgschade van misbruik binnen geloof.

In Godsbeelden heeft de mens zijn hoogste mogelijkheden neergelegd.
Zelf zocht ik tijdens, wat ik nu een Burnout zou noemen, hulp, steun en begrip bij een vertegenwoordiger van een erkend kerkgenootschap.
Daarvan mag je toch verwachten dat het een behoedzame zielzorger zou zijn.
Echter, al tijdens de eerste ontmoeting ging het mis..... ik raakte in de ban van deze geestelijke.
Ik raakte aan hem verslaafd!
Ruim 12 jaar heeft dit geduurd en leefde ik een geïsoleerd bestaan.
Op eigen kracht kon ik me er uiteindelijk aan ontworstelen, om daarna in een christelijk evangelisch fundamentalistische kerk terecht te komen. Ik was er van overtuigd dat ik schuldig was. 
"God houdt van je en Jezus verlost jou", waren uitspraken die in die kerken rijkelijk gehanteerd werden en nog steeds worden en die mij de richting uit deed gaan om volop in dit type geloof mee te draaien.
Iedere zondag, uren lang bidden, zingen en prijzen van de Heer.
Ook dit bleek een verslaving. Kon ik pas zeggen, nadat ik ook hier op eigen kracht uit was gekomen.
Inmiddels heb ik elke vorm van dogmatisch geloof achter me gelaten en ben in geen enkele kerk meer te vinden.

Sinds 1978 wordt verslaving als ziekte gezien.
Als ik echter vertel, dat ik aan een verslavingsziekte leed, kijkt men mij met een blik vol onbegrip aan.
Nou ja, zolang ik mijzelf maar begrijp, is dat belangrijker.
Maar dat mijn drie kinderen dit weigeren te aanvaarden, zelfs niet de bereidheid hebben om naar mijn ervaringen te luisteren, vind ik wél ernstig.
Ja, ze zijn slachtoffer geworden van een situatie, waarin hun moeder ineens een gelovige werd. Plotseling was ik niet meer de moeder, zoals ze mij kenden.
Nu, zoveel jaar later, hoeft het niet meer voor hen. 
Ze vinden bij elkaar steun in hun mening: "Onze moeder was schuldig, is schuldig en blijft schuldig!"
Een mening die is ontstaan, doordat er geen begeleiding en begrip was voor hen in de jaren dat ik onbereikbaar was.
Ik krijg geen kans mijn gevoelens naar hen te uiten, zelfs geen kans om hun onverwerkte trauma's bespreekbaar te maken.

Religie, dogmatisch geloof, maakt meer kapot dan je denkt!

Maar, ik kan voor nu en voor de toekomst zeggen:
Was mich nicht umbringt macht mich stärker! (Friedrich Nietzsche) .

In mijn, nu nog manuscript: "Als geloof een gevangenis wordt, dan.....", is hier meer over te lezen.

Leefse
Aleke.