Een ontmoeting!

Afgelopen week hadden mijn man en ik een onverwachtse ontmoeting, die ik de moeite waard vind om er iets over te vertellen.
De rits van de jas van mijn man was plotseling kapot. Nu ben ik niet te beroerd om zelf aan de slag te gaan om zoiets te repareren, maar ik heb op dit moment meer te doen, dus de ideale oplossing was, er mee naar de kleermaker te gaan, die nog niet zo lang in het stadje zijn winkeltje heeft.
Het was duidelijk te zien dat hij niet uit Zweden afkomstig was en we zeiden dit ook tegen hem. Hij vertelde, "Nee", ik ben een Koerd". Hij is niet de eerste Koerd die wij hier ontmoeten, vele restaurants en eethuisjes, worden door Koerden gerund.
De kleermaker begon wat meer te vertellen en we noemden hem de naam Öcalan.
Öcalan, die al sinds 1999 opgesloten zit in de gevangenis en één van zijn advocaten, is de Nederlandse Britta Böhler.
Nee, die naam was hem niet bekend. We noemden de naam nog eens, het kan toch niet zijn, dat hij niet van het bestaan van Öcalan af weet? PKK dan? Aaaahhhh ja......Öcalan!!! Zijn gezicht klaarde op. Hij sprak de naam nét iets anders uit dan wij met onze Hollandse uitspraak. Het is net zoiets als hoe je Jansen zegt of bijvoorbeeld Jansén.
De man dook meteen in z'n smartphone en na een minuut liet hij vol trots een foto zien uit 1992. "Dat is Öcalan en daarnaast sta ikzelf". We keken naar een groep mensen, staande voor de vlag van de PKK.
"O ja! Goh..... nou zeg.....!"
Ja, daar sta je dan als Nederlanders in Zweden, met een Koerd te praten, die vol trots zijn partijleider toont. We wisten even niet wat we moesten zeggen.

Hij vertelde ons verder hoe het is om als Koerd te leven. Dat de eigen taal niet gesproken mag worden en dat ze geen eigen staat mogen hebben.
Weer een situatie waarin je als Nederlander of als mens, machteloos staat.

Diezelfde dag was er toevallig voor de Duitse tv een uitzending over de censuur van Facebook. Het bleek o.a. dat Facebook een foto had verwijderd van mensen van "die Linke", die voor de vlag van de PKK stonden. Facebook had deze foto eigenhandig verwijderd, net als ze dat gedaan hebben met de foto van het meisje dat naakt en gewond over een straat rent, na de atoomaanval in Vietnam.

Overigens, ik heb geen Facebook account, mis daarmee misschien wel hééééél veel volgers, dat is dan maar zo (wat zeggen trouwens al die volgers?????).

PKK, een organisatie, die strijdt voor de rechten van Koerden, door de VS op de lijst geplaatst van terroristische organisaties.

Vandaag hebben we de jas weer opgehaald, met een prima resultaat. De jas gaat weer voor een tijdje mee.
We probeerden het gesprek van vorige week voort te zetten en ik had tevoren al op een briefje de naam van Hüseyin Baybasin opgeschreven. De Turkse Koerd die al jaren in Nederland in de gevangenis zit en met ooit de belangrijkste man van Justitie in botsing kwam, Joris Demmink. (Ook hij heeft een Nederlandse advocaat, Adele van der Plas).
Nee, de naam zei hem niets. In de gauwigheid tekende ik een gevangenisraampje. Gevangenissen, daar ben ik, goed in 🙂 (Zie de titel van mijn boek) en hij kon, gezien het oplichten van zijn ogen en jaaaaa roepen, het tekeningetje meteen plaatsen. Dus de smartphone werd er weer bij gehaald en samen met Google is dat een ideale combinatie. Daar kwam Baybasin tevoorschijn en er kwam een geluid uit het apparaatje, waar in een voor ons onbekende taal en in rap tempo iets verteld werd. Onverstaanbaar en voor de kleermaker op dit moment niet duidelijk genoeg waar het om ging. Geen nood, hij zou zijn vriend er naar vragen.
Hij zei er echter bij, dat er in de afgelopen 4 maanden al 20.000 Koerden in Turkije gevangen zijn genomen.
Opnieuw staan we daar en kunnen ons opwinden, boos worden, onze afschuw uitspreken. Wat voel je je als mens dan klein in een wereld waarin zoveel onrecht plaatsvindt.

Ik meen dat o.a. Rusland, tegen het plaatsen van de PKK op de terroristische lijst is en wilde dat bij hem checken. Hij verontschuldigde zich, dat hij mij niet begreep. Thuis spreekt hij Koerdisch, hier een beetje Zweeds. Een wat dieper gaand gesprek lukte niet. Wel begreep hij, dat we elkaar probeerden te begrijpen en dat we zijn volk een warm hart toedragen.

We wilden uit elkaar gaan, maar nog even kwam het wonen hier in Zweden ter sprake. Nee, het was voor hem vrijwel onmogelijk om met de Zweedse bevolking in contact te komen. En hoe stond dat met ons.....???
Breek me de bek niet open....!!! Maar dat kon ik niet in het Zweeds vertalen. Nee, of je nu Arabier, Deen, Duitser of Nederlander bent......, in contact komen met de Zweden??? Nee, je komt er niet in! Maar dat is weer een heel ander verhaal!

Leefse!

Aaltje.

Donkere dagen voor kerst in het "Postfaktische" tijdperk.....

Gistermorgen: tijdens het naar de winkels rijden, ongeveer 30 km. verderop, stopten we even bij het meer, waar ik wat foto's maakte: somber, donker, grauw en toch..... ook zulke beelden horen bij de natuur en de zon kan nu eenmaal niet altijd schijnen.

Gisteravond: ineens kregen de foto's een andere betekenis: de tragedie in Berlijn, maar ook de moord op de Russische ambassadeur Andrei Karlov in Ankara.
Het filmpje van de dader werd regelmatig getoond. Maar ik had er ook vragen bij: waarom vuurde deze man een salvo af op de ambassadeur en kon ongeveer een kwart minuut daar al schreeuwend staan, voordat er iemand van een security bijvoorbeeld ingreep. Waarom staat er op het filmpje niet, dat de man zelf is neergeschoten? Heeft dat werkelijk plaatsgevonden en was een schot in een arm of been al niet voldoende geweest om de man onschadelijk te maken?
Nu hoef ik, wil ik geen schietpartijen zien. Er zijn al te veel krimi's en Tatorts die ons aan veel bloed doen laten wennen. Nee, dan kijk ik liever een andere kant uit.

Dan de aanslag tijdens de kerstmarkt in Berlijn.
Vreselijk voor alle nabestaanden, voor ieder mens die er niet meer is.
Maar..... waarom meteen zo uitgebreid steeds weer terugkomen op het feit dat het wel eens een terroristische aanslag zou kunnen zijn. "We weten nog niets officieels, maar de politie houdt er rekening mee, dat het wel eens een terroristische aanslag zou kunnen zijn".
Vanaf dat moment wordt dit begrip keer op keer herhaald met steeds dezelfde terugkerende beelden van hulpverleners die bij gewonden staan en een kapot voorruit van de LKW, met een Pools kenteken.

Sinds onze thuiskomst, begin december, kunnen we geen radio 1 meer ontvangen. Van de satelliet gehaald, zomaar, zonder reden. Dan maar een Belgische radiozender volgen, maar ja..... (Nota bene, Trump meent, dat België een stad is.....)
En de Duitse tv volgen.

Vandaag: onophoudelijk wordt nog steeds het begrip "terroristische aanslag" genoemd. Minister van binnenlandse zaken de Maiziere heeft het bevestigd.
Is dat binnen 24 uur al te concluderen?
En waartoe?
Om de stemming van de bevolking, de rechtse dan wel te verstaan, nog meer te voeden? "Zie je wel, die buitenlanders, die moslims zijn niet te vertrouwen?".
M.a.w. mensen, groepen worden weer tegen elkaar opgezet..... wij tegenover zij en "zij" deugen niet!
De Maiziere roept de bevolking op, zich niet door angst te laten leiden. Nee, maar via de achterdeur wordt er wel een sfeer gecreëerd, waarin angst en en woede worden aangewakkerd.
Er werd voor de tv verzocht, geen eigen foto's en filmpjes op internet te plaatsen, uit piëteit met de nabestaanden, want voor je het weet, staan er allerlei berichten op internet die de waarheid geweld aandoen.
Is het nu een verzoek en een volgende keer wordt het verboden om eigen beelden, indrukken en meningen op internet te plaatsen?
Hoe dan ook, na deze "aanslag" zullen er weer nieuwe scherpere maatregelen getroffen worden om de bevolking nog meer onder controle te houden, onder het mom van veiligheid, meegevoel of een andere kul reden.

Het woord van het jaar 2016 in Duitsland is "Postfaktisch". Het post factische tijdperk, wat zoveel wil zeggen als dat er niet meer naar de feiten wordt gekeken, maar naar emoties, gevoelens en die laten gelden.
En dat is wat er nu gebeurt. Er worden geen feiten naar buiten gebracht maar veronderstellingen en door die steeds te herhalen, worden de kijkers in een soort hypnotische slaap gebracht, waardoor die herhaalde beelden zich in de geesten kunnen postvatten en er geen onderscheid meer gemaakt kan worden tussen feiten, realiteit en hoe het overkomt, hoe het nieuws verteld wordt.
Zodra je de berichten van de media niet meer wilt geloven, dan ben je een aluhoedje, of paranoïde. Nou ja, dan ben ik maar paranoïde. Ik wil i.i.g. mijn verstand blijven gebruiken en niet zo maar voetstoots aannemen wat men ons voorschotelt.

Wat mij ook verbaasd is, dat er een soort mantra gekoppeld wordt aan dergelijke gebeurtenissen. Was het in Parijs "JesuisCharlie", nu in Berlijn #prayforberlin.

Vanavond: Angela Merkel wordt afgebeeld als zou zij bloed hebben aan haar handen. Raad eens uit wiens koker dat komt.
En nu komen er berichten, dat de vermeende dader, een Pakistaan of Afghaan, zou wel eens niet de dader zou kunnen zijn. Ofwel de dader is nog onbekend, en daarmee de reden van zijn daad.
Misschien waren het twee chauffeurs, (want er is één neergeschoten chauffeur in de wagen gevonden) die ruzie hadden gekregen en in de hitte van de strijd het stuur niet meer in de macht hadden.
De Maiziere en anderen hebben ondertussen hun werk gedaan.
En ondertussen wordt er nu in de Kaiser Wilhelm Gedächtniskirche in Berlijn een Trauerdienst gehouden. (Overigens, is het niet overduidelijk, dat adel en kerk een eenheid vormen, gezien de naam van deze kerk?)

Wedden dat Wilders en de AFD in Duitsland stiekem blij zijn met deze aanslag in Berlijn?!

Nee, het was gisteren én vandaag een sombere dag!

Leefse!

Aaltje.

Vice versa..... Heen .....én weer!

Vorige week plaatste Willem Wachtmeester op zijn blog "de azijnpisser", een artikel over postnl. Dat bracht mij tot het schrijven van het onderstaande:

"We" hadden ooit rode postbussen, die vervangen moesten worden door oranje. Hé, waar doet mij dat aan denken? Net als de blauwe postbank, die oranje Ing werd.
Geweldig toch, die privatisering van de post?
Natuurlijk is sindsdien alles beter geworden.

Trouwens, over bestelling van goederen gesproken.
In deze tijd van efficiënt werken, zou je toch denken, dat er ook efficiënt gedacht wordt!
Vorige week hadden we een bestelling gedaan, een pakket dat naar ons vervoerd zou worden vanuit Duitsland naar Zweden. Dat kostte aan verzendkosten natuurlijk nogal wat, maar het kon nu eenmaal niet anders.
De bestelling was gedaan en na een paar dagen kwam de mededeling, dat het getransporteerd zou worden naar Zweden en onder het nummer CC123 enz. gevolgd kon worden op het internet. Aldus geschiedde, het pakket werd in het weekend vervoerd per schip of vliegtuig en maandagmorgen zag ik dat het 's nachts was aangekomen in Malmö, vervoerd was naar Jönköping (= ongeveer 250 km) en onderweg naar Kalmar, dat was nog eens 210 km erbij. Totaal ongeveer 460 km.
Laten we nou net die maandag al weken ervoor een afspraak hebben gemaakt, dus we waren niet thuis en ja, er was iemand aan de deur geweest om het pakket af te leveren. Niemand aangetroffen, dus het pakket weer mee, terug naar Kalmar (=60km) en dat twee keer, dus 120 km samen en op internet was te zien, dat het het vandaar weer vervoerd werd naar (Jönköping=210km) De volgende dag, zag ik de bestelling verder vertrekken naar Göteborg (=130km), m.a.w. de tegenovergestelde richting van waar we wonen.
Er was inmiddels totaal 920 km gereden, uitsluitend in zuid Zweden. Aan het eind van de dag begon er beweging te komen en werd de last opnieuw getransporteerd naar Jönköping (=130 km). Vanaf dat punt weer naar Kalmar (210km) en vanaf dat moment bleef het stil. De volgende dag kwam er een mededeling, dat het pakket vervoerd was naar een punt, waar het opgehaald kon worden door ons. Er was al weer 50 km bij gekomen. Het laatste stukje reden we zelf, heen en terug, om het pak op te halen.
Totaal aan kilometers: 1310 !!!

Misschien toch niet zo vreemd, dat het liedje van Drs. P in mijn gedachten kwam: Heen en weer:

O ja, voor wie een beetje nieuwsgierig is voor wat er in dat pak zat: Zonnepanelen voor op het dak van onze camper. Binnenkort gaan we weer op reis, ook naar Nederland en zonnepanelen zorgen voor zuinig en efficiënt omgaan met elektriciteit, ofwel energie. Misschien een idee voor de Zweedse posterijen om daar ook eens rekening mee te houden.

Mijn bijdragen zullen de komende tijd iets minder zijn, i.v.m. het reizen. Maar dit reizen zal geen nutteloos heen en weer gereis zijn, maar een zuinig omgaan met energie, diesel en .....

Leefse!

Aaltje.

Rood!!!

In de natuur zie ik ineens veel rood: rode bessen, rode bladeren, rood in vele nuances. Hoort blijkbaar bij de herfst: rode, rijpe appelen, glanzend in de zon, paddenstoelen die uit alle macht zich vanuit de donkerte naar het licht toe werken. Groene voorjaarsbladeren, veranderen tijdens de zomer in donker groen en sommigen ondergaan nu een metamorfose in rood.

Ik word er een beetje blij van, maar ook een beetje bedroefd. Blij door het kleurrijke, bedroefd, omdat het ook afscheid inhoudt. Een overgang naar een koude periode, de winter.
Maar..... het rood blijft.

Het rood als symbool:
Liefde
verleidelijk,
leven gevend
vuur, warmte, hitte, waaraan je je kunt branden
kracht,
individualiteit
bewust zijn, durf, moed.
Rood als strijd, strijdvaardigheid: Kom maar op, ik heb een doel gesteld, er op af.
En als het rood dan afzwakt, blijft de herinnering in ons gloeien, getemperd of uitgeput van de strijd.
Rood van het vloeien van bloed
en pijn en verdriet, dat bijna niet te dragen is.

Rood: Leven.

Vorig week kwam plotseling de naam Jaap van de Merwe in mijn gedachten. Bij ons in huis ligt de cd bundel: 't Oproer kraait, met teksten en bewerkingen van Jaap van de Merwe.
Ik ontdekte, dat hij op 14 september 1924 geboren is. Ach, wat lang geleden al weer. Vandaag 92 jaar. Ooit rood geweest. Nog stammend uit de tijd van: "Liever dood dan rood", tja...... Fel, diepgaand met zijn teksten, humorvol, leven gevend, nadenkend. Rood, van felrood tot genuanceerd. Rood tot kunst verheven. Vreugde gevend en bedroefd makend.
Hij leeft niet meer, is overleden op 19 februari 1989.
Op youtube is nog een enkele herinnering in zang en tekst te vinden. Te weinig naar mijn mening. Te weinig in verhouding tot de schat aan materiaal dat hij heeft achtergelaten.
Moge deze zanger en tekstschrijver op deze dag, of op andere dagen, weer even tot leven worden gewekt. Even ROOD zijn!

Leefse!

Aaltje.

Op weg naar het "Beloofde Land"???

Gisteren opnieuw naar nog een uitzending gekeken, via BVN, naar de "De Verenigde Staten van Eva". Ooit heb ik zelf een lange reis door een aantal staten gemaakt. Indrukwekkend! Brede, rustige wegen, dwars door vlakten, bergen. De ruimte en het licht is iets, wat me altijd is bijgebleven.
Ook heb ik er verschillende gesprekken gehad met jonge mensen, zoals over politiek. Ik herinner me nog, dat door hen gezegd werd, dat ze nooit echt discussieerden, diep op politieke issues ingingen, aan de oppervlakte bleven en zich daar ook van bewust waren.
Ik weet nog, hoe we ook een keer naar de kerk gingen, waar we bij de ingang met een handdruk welkom werden geheten en de dienst een en al blijdschap was. Zingen, zingen en zingen. De preek was bijna van ondergeschikt belang. Het ging vooral om, het bij elkaar zijn te vieren.
Herinneringen die even weer naar boven kwamen bij het zien van deze documentaire.
In de eerste aflevering kwamen een aantal zwarte mannen aan het woord. (Waarom heb ik toch zo'n moeite met het woord "zwart"?). "Neger" mag je niet meer zeggen, maar het woord zwart, in die betekenis, krijg ik nauwelijks uit mijn mond. Is het, alsof de tegenstelling tussen zij zijn zwart en wij zijn wit hiermee nog meer benadrukt wordt?!
Deze donkere mannen in een kapperszaak, vertelden hoe ze nog steeds heel tevreden zijn met Obama, 'Hij blijft één van ons', maar tegelijkertijd hun jongeren leren, hoe ze zich op straat moeten gedragen om niet op te vallen voor de politie en als schietschijf te dienen.
De documentaire begon met de "inwijding" van immigranten die Amerikaanse staatsburger wilden worden. Deze plechtigheid gebeurde in het openbaar, met het nazeggen van de woorden van de "voorganger", zoals, dat ze nooit een vreemde vorst zullen volgen, Amerika zullen dienen en dit alles in de naam van God. Naderhand kwamen de tranen en ik zag overgelukkige mensen, die vol trots "Ja" hadden gezegd tegen hun nieuwe thuisland, en nu eindelijk Amerikaan zijn. Tja! Het lijkt wel religie!
Met een schok realiseerde ik me, dat dit inderdaad erg veel lijkt op het plechtige, en feestelijke "aannemingsritueel", onder leiding van eveneens een voorganger, in de kerk, waar ik een aantal jaren deel van had uitgemaakt. Een type kerk trouwens, die was overgewaaid uit ditzelfde Amerika.
Ik heb o.a. over deze jaren een boek geschreven: Als geloof een gevangenis wordt, dan.....
Het ligt achter me, maar de strijd om er van los te komen, het ontgiften van allerlei denkbeelden, wanen, verbintenissen, die er via gebed en andere rituelen op mij zijn toegepast. Maar..... door de kerkleden, alsook destijds door mij, wordt er geloofd in God, dat het hier in deze ene kerk goed is, enzovoorts.
Ook de nieuwe bewoners van de VS, spreken een belofte uit en zij geloven er in. Vanaf dat moment hebben zij één doel: Amerika, het Beloofde Land, dienen. Het land, waar iedereen gelukkig is, of kan zijn, waar vrijheid de enige norm is, vooral die van het ondernemen. Volg en aanbid geen andere God, eeeehhhh, geen andere vorst, d.w.z. geen ander koningshuis, waarvoor je zo nodig je leven geeft, uitsluitend Amerika, (dat ook van je vraagt, je leven te geven). Net als in die kerk, je belijdt, belooft, dat je maar één God dient, die ene God van die speciale christelijke kerk en geen aanbidding van welke andere God, geloof of kerk dan ook. Twijfels? Weg ermee, dat is een teken van ongeloof. Geloven, gehoorzamen en betalen zul je. Als je de regels volgt en luistert naar de voorganger, zal het je goed gaan! Je zet je ik opzij, je dient God. Ofwel anders gezegd, je dient de Amerikaanse "belangen". D.w.z. de Amerikaanse opvatting van vrijheid en democratie.
De verkiezingsbijeenkomsten van Clinton en Trump, doen mij ook al denken aan kerkdiensten. Zij bieden het uitzicht op het "Beloofde Land", als je tenminste hen volgt!

Nu even terug naar de vrijheid en democratie. Deze twee begrippen dienen ook als vlag die de lading dekt, toen de Amerikaanse buitenlandse politiek ging aansturen op regime-change in Tunesië, Egypte, Libië en nu al jaren in Syrië. De bewoners van deze landen zijn nu vast vééééél gelukkiger dan pakweg, 6, 7, 8, jaar geleden!!! Zij leven nu toch in dat "Beloofde Land"?!
De gevolgen van de Arabische lente, ofwel het incorporeren van de Amerikaanse vrijheid en democratie, heeft de vluchtelingenstroom op gang gebracht, die tot het opnieuw heeft doen ontstaan van fascistische tendensen. Maar we mogen blij zijn, dat Amerika "ons" bevrijd heeft van Adolf Hitler, omdat deze er niet in geslaagd was, het communisme te laten verdwijnen. Dat moest nog even duren.

De tweede aflevering van de documentaire gaf een beeld van hoe m.n. het Republikeinse deel van de bevolking denkt. In zoverre ze de definitie van denken kennen, want:
Definitie 1: Denken is het verband zien tussen verschillende delen kennis.
Definitie 2: Het denken stelt het handelen ter discussie.
Uit de tweede uitzending blijkt, dat het wapenbezit een voorwaarde lijkt te zijn om zich veilig te voelen. Ik schaam me bijna, als ik, als vrouw zijnde, zie, dat vrouwen willen leren schieten, om zich daarmee veiliger thuis en op straat te voelen. (Tegenover mannen???) Datgene wat in Europa aan rechtvaardigheid is bevochten en in wetgeving is geïnstitutionaliseerd, zal door geen enkele Amerikaanse regering als doel worden nagestreefd. Sinds de val van de Berlijnse muur, streefde de VS naar wereldheerschappij. En daar dient ook Europa zich aan te onderwerpen.

Het "Beloofde Land"???

Leefse!

Aaltje.

Toots Thielemans: 22 augustus 2016!

Toots Thielemans : 29 april 1922 - 22 augustus 2016.

Deze keer schrijf ik niets, uitsluitend, dat ik vandaag even weer terug in een tijd was, waarin het leven zo anders was.
Voor wie wat muziek van Toots Thielemans wil horen:

La Mamma:

Toots en Stevie Wonder in Stockholm:

Chez Toots - Old Friend:

Leefse!

Aaltje.

Weidecoaching???

De eerste 9 jaar van mijn leven, heb ik gewoond in een dorpje, in het noordelijke deel van de provincie Groningen. Om me heen weilanden, slootjes, smalle weggetjes, rustig, er gebeurde weinig. Naast het huis waar ik woonde, was een boerderij. Met de boer was ik vaak op stap, de wei in, of in de stal. Ik herinner me, dat ik het indrukwekkend vond, om tussen de koeien te lopen. Ik had respect voor de stier, een mannenkoe (voor mij als kind was dat wat ik er van begreep). En voor zo'n beest moest je uitkijken. Logisch toch? Ik hoorde thuis al, dat ik voor vreemde mannen uit moest kijken, dus dat gold natuurlijk ook voor de mannelijke uitvoering van een koe. Met een grote boog om deze kolos heen, maar wel was er een belangrijke rol voor hem weggelegd.
In de stal ervoer ik een rust, veiligheid, een warme geborgenheid. Ik was er graag.
De koeien kregen voer, ze werden gemolken, sliepen, piesten met een enorme straal en hadden het goed. In het voorjaar...... buitelend naar buiten, de wei in.
Alles in een rustig tempo, geen megastal, geen computer gestuurde melkinstallatie en zeker geen automatische massagestraal. Alles werd met de hand gedaan bij Antje 2, Berta 3, enzovoorts.
Dat was een stukje van mijn leven, waar ik nog met een glimlach aan terug denk.

Deze week zag ik op Eén Vandaag, een uitzending over "Weidecoaching". Koeien weten blijkbaar niet meer wat ze moeten doen, wanneer ze de wei in gaan.. Ze weten niet meer hoe ze kunnen grazen. Ofwel, ze willen weer naar binnen, de stal in, waar ze een luxe leventje hebben.
De boeren willen hun koeien buiten hebben, want bij het beeld van Nederland, horen koeien in de wei. Dat staat zo landelijk, zo Hollands.
Er wordt gepraat over "groen" leven, de natuur is bijna belangrijker dan de mens, alles staat in het teken van klimaatverandering. Maar de gewone koe, is al zo ver vermaterialiseerd, door het bedrijfsleven,dat er coaches aan te pas moeten komen, om de boer van tegenwoordig te leren, hoe ze boer moeten zijn.
Is het niet de wereld op z'n kop zetten?
En dan heb ik het nog niet over het feit, dat deze boeren grote schulden hebben bij de banken en nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden. Maar de regering geeft wel geld uit aan boeren om te leren boeren, maar dan zoals zij het willen!

Misschien moet je voor koeien gaan zingen, of musiceren? De beesten lijken er plezier in te hebben, dus..... weg met de coaches. En boeren? Ga muziek maken! En dat kost niets!

Leefse!

Aaltje.

Sporten zonder vlag

De opening van de Olympische Spelen wilde ik niet zien. Maar de volgende dag deed ik even de tv aan en viel alsnog met mijn neus in de overvette boter. Een overweldigend spektakel van dans, zang, kleuren, illusionaire beelden. Na 5 minuten deed ik abrupt de tv uit: Ik merkte, dat ik als het ware werd meegezogen in iets, wat ik niet wil, wat hypnotiserend, bijna hallucinerend werkte. Alsof ik naar een religieus schouwspel kijk. Beelden die verblinden, waarin mensen zich laten meeslepen en ophitsen, ofwel..... NIET MEER ZICHZELF ZIJN!!!
DE sporten waar wij naar dienen te kijken, de OS, voetballerij enz. worden aangediend als een religie, waarin je kunt geloven.
Weg er mee!!!
Kapitalen zijn er mee gemoeid. Steeds meer sporters moeten zelf hun sponsoren vinden, of het bij crowdfunding zoeken, om hun trainingen, trainers, reizen enz. te betalen. Het Heinekenhuis, dit drugsstation, wordt herhaaldelijk genoemd, vanwege de centen natuurlijk. Ook aan het oranje (het "oranjegevoel"..... wat is dat eigenlijk?) heb ik geen behoefte.
En dan Brazilië zelf, waar het grote feest plaatsvindt? Zodra je buiten HET gebeuren bent, heerst er grote armoede en in de afgelopen jaren werd de bevolking massaal de kerk binnengelokt.
En wat gebeurt er met de gebouwen, zodra de spelen voorbij zijn? Precies, verkocht aan hen die geld hebben!

Ik ben niet in de Spelen geïnteresseerd. Nou ja, een enkele discipline daargelaten.
En ik zal ook een geheimpje verklappen. In de weken van de Europese kampioenschappen voetbal, heb ik een paar keer, voor het eerst van mijn leven, naar een paar wedstrijden gekeken. Ik had even geen zin, me uitsluitend met ellende bezig te houden en trok me er een poosje niets van aan, dat het om "Brood en Spelen" gaat. Ik weet er alles van.
Met de voetbalspelregels, ben ik niet zo op de hoogte, maar ik zie wel, dat het spel is op hoog niveau. Ik heb gelachen om het enthousiasme van de Italiaanse scheidsrechter, die bijna letterlijk uit z'n dak ging en zag de tranen van verdriet en teleurstelling. Daar waren de De IJslanders met hun klanken en ritmisch geklap.
Bij mij in de buurt, in Zweden, zag ik een groepje amateurvoetballertjes dezelfde gebaren en geluiden nadoen. Zo snel gaat het.
Toch..... de keren, dat ik keek en er een winnende ploeg was, vond ik het ineens niet meer zo leuk. De "verliezers" hadden toch ook keihard heen en weer gerend? Verdedigend of aanvallend gespeeld, met hun keeper, die nou net 1, 2 of 3 keer de bal niet tegen had kunnen houden, maar al die andere keren wel?
Dat uiteindelijk Portugal nipt wint van Frankrijk, deed me ook niet van de bank opspringen. Gewonnen, nou en.....?!
Ach, het ligt al weer enkele weken achter ons, net als de Tour de France  en nu is men bezeten van de OS. Althans, de media wil ons hier dagelijks van "mee laten genieten". Terwijl er wel heel weinig aandacht wordt besteed aan ernstige zaken die nu, of juist nu, in de wereld gebeuren.
Op de Duitse tv hoor ik na anderhalve dag al: "Er zijn nog geen gouden medailles gewonnen door Duitsers. In Nederland kijkt men naar hun idolen.
Eigen land telt, eigen spelers zijn belangrijker, dan aaaaaaaal die anderen!
Ik realiseerde me opnieuw, dat het in onze maatschappij altijd om de winnaars gaat (en dan denk ik nog niet eens aan de astronomische bedragen die er voor die enkele voetballer wordt betaald).
Quizes, met hoge geldbedragen en altijd is er weer de winnaar. Zelfs kinderspelen op tv eindigen in "de groep, of dat kind heeft gewonnen". De rest???
Wil je meetellen? Dan moet je mooi zijn, iets kunnen, de beste zijn, goed (jezelf) kunnen verkopen, geld verdienen.

Ik wil kunnen genieten, van iemand waarvan ik zie, dat hij of zij dat met liefde, vreugde doet, los van het goud, geld en zijn natie.

Degene die goud hebben gewonnen, maar niet in je eigen land wonen, zijn die dan onbelangrijk.
Zij, die niet met goud thuiskomen, zijn die dan beter?

Waar is de instelling, waardoor je gewaardeerd wordt, wanneer je een bijdrage levert aan de humanisering van het leven?
Een bijdrage, die IEDEREEN ten goede komt?
Vanuit dat oogpunt zijn er voor mij geen winnaars en verliezers!

Leefse!
Aaltje.

Ook een festival, maar dan thuis.....

*

In deze zomerperiode zijn er veel openlucht festivals: Rock, Pop, Klassiek, voor elk wat wils.
Ik blijf thuis, maar......
Vandaag heb ik genoten van een paar optredens van een festival op 6 augustus 2013 in Budapest, die ik op youtube heb ontdekt.
De muziek maakt me enthousiast, hoef er niet de deur voor uit (alhoewel bij een dergelijk optreden, was ik er graag bij geweest) en heb een paar uitvoeringen op mijn blog geplaatst.

Heel veel luister en kijkplezier
* De foto staat op Wikipedia van de eigenaar: Solymári.
Leefse!
Aaltje.

Interview met Sahra Wagenknecht

Afgelopen zondagavond een interview op de Duitse tv zender ZDF met Sahra Wagenknecht, plaatsvervangend voorzitter van de politieke partij Die Linke, econoom en schrijfster van meerdere boeken zoals:

Freiheit statt Kapitalismus en Reichtum ohne Gier.

Zij werd geïnterviewd door de journalist Thomas Walde.

Met kromme tenen heb ik het 20 minuten durende interview aangehoord. Niet vanwege de houding van deze politica, maar vanwege de bijna agressieve manier van vragen stellen. Deze Walde, stelde vragen, waarbij hij Sahra Wagenknecht telkens opnieuw probeerde in een hoek te drijven, door haar antwoorden te ontlokken, zoals hij die wilde horen. Dit lukte hem trouwens niet. Hij stelde vragen, kreeg antwoorden, maar die gingen niet zijn kant op, waarop hij er in hakte met alweer een nieuwe vraag of opmerking van hem. Zij moest zich staande houden in een cynische vijandige setting.

Dit lukte haar, waardig en ogenschijnlijk onverstoorbaar, gaf zij haar mening op de vragen die haar gesteld werden.

Vragen over de afgelopen aanslagen in Duitsland en over de, in haar ogen, nodige uitbreiding van de politie.

Een item, wat doorgaans door rechtse politici, wordt bepleit (Overigens, er is ook in Duitsland de bestaande onwil om belasting te betalen, zelfs voor de politie, die er de oorzaak van is, dat op het politiewerk is bezuinigd). 

Er kwamen vragen over het lidmaatschap van de NATO. 

Critici van Sahra Wagenknecht zou ik onder de aandacht willen brengen, dat zij respect toont naar Charles de Gaulle, zoals bekend, géén linkse politicus, maar die wel de moed had, uit de NATO te treden en kritiek te uiten op de politiek van de staat Israël.

Sahra Wagenknecht stelt zich op, als een politica, zoals zij door té weinig mensen wordt gezien, nl. als een staatsman. Ze is niet links, ze is niet rechts, zij wil de vertegenwoordiger zijn van een héél volk. 

Maar ieder volk krijgt de regering die hem toekomt.

Ik doe het interview er bij:

Leefse!

Aaltje.

Frankrijk...... 14 juli en nu?

Frankrijk

Volop in het nieuws

84 doden

Vele, vele gewonden

Een bericht, waarna je een tijdlang stil bent

Maar.....

De media buitelt al weer over en door elkaar heen.

In minder dan 24 uur werd de toon gezet door president Hollande: 'Het was een terroristische aanslag en er moeten meer troepen naar Syrië!'.

Een uitspraak gedaan, zonder enige vorm van proces, want de man krijgt al niet meer de gelegenheid ook maar iets te kunnen zeggen. 

Hij is al dood.

Had de politie hem niet gevangen kunnen nemen, in plaats van hem neer te schieten en zich daarmee zelf tot moordenaar te hebben laten worden?!

Voor de tv wordt verteld, dat deze man, die uit Tunesië kwam, bepaald geen praktiserende moslim was en stel:

hij woonde in Frankrijk, met een psychiatrisch ziektebeeld, eenzaam en kon niet meer de realiteit zien.

Zou de maatschappij, ofwel de regering zichzelf dan niet de vraag moeten stellen: "Hoe heeft het zover kunnen komen?"

Of om met de woorden van schrijver en arts-psychiater Heinrich Kipphardt (1922-1982) te eindigen:

"Een maatschappij die op grote schaal psychische ellende produceert, moet bestreden worden".

Leefse!

Aaltje.

Controle!

Zo, ik ben weer terug in Zweden, na een poosje weg te zijn geweest, om tegelijkertijd te constateren, dat, zodra je buiten dit land bent, in Duitsland, Nederland, het daar erg druk is en hier verademend rustig.
Wat me echter nu even van het hart moet, is, dat er na het afrijden van de veerboot in Trelleborg, er een hele stoet politie en douanepersoneel de automobilisten stond op te vangen.
Eerst werden we door een politieman gecontroleerd op onze passen en tevens met de vraag of hij de papieren van onze kat in kon zien. Want, die zat nieuwsgierig naar deze vriendelijke, maar onbekende man te kijken, dus daar kon je niet omheen.
Alles was goed en we konden verder rijden.
Echter, een paar meter verderop, stond opnieuw een nu vrouwelijke beambte in zo'n geel fluoriserend vest, die ons maande te stoppen, met de vraag, of we iets hadden aan te geven. Nee, niets, nou ja, onze poes dan (en daar kon je niet omheen, want ze zat zowat boven op het stuur) maar, zeiden wij, de papieren waren net ingezien bij haar collega, die ons dezelfde vraag had gesteld, of we iets hadden aan te geven.
Haar antwoord was, dat dat ongeldig was, de vorige beambte had daartoe niet de bevoegdheid.
We wisten al, dat alles in orde was, maar pas nadat deze douane beambte knikte na het inzien van het document: "Ja, alles is goed", konden we verder rijden.

Toen we goed en wel weer de vaart er in hadden, drong pas echt tot ons door, wat er was gebeurd: we waren door de grenscontrole gegaan!!!
Voor het eerst in ruim 12, 13 jaar, waarin we heel wat keren de oversteek Duitsland Zweden hadden gemaakt, zijn we NOOIT ook maar één keer gecontroleerd.

Vrij verkeer van personen, goederen en diensten.
Het Schengenverdrag.
M.a.w. geen controle bij de grenzen.

En plotseling, mag het dus, kan het, moet het.
Als we hadden geweigerd, wat dan?
Maar belangrijker nog, wat is daarvan de reden?
Het zou toch niet zo zijn, dat het om....... de vluchtelingen is???
Om de toegang te versperren, voor vluchtelingen, die hier toch nog onverhoopt, via bestelbusjes, campers, illegaal Zweden binnen kunnen glippen?
Ja, dat is de reden! Geen vluchtelingen meer in dit land, waarover je niet meer hoort, hoe het hen vergaat. In midden Zweden, zijn vele vluchtelingen in een soort kampen terecht gekomen, midden in de bossen, waarbij ze geen contact hebben met de bevolking. Hoe gaat het met deze mensen?

Overigens, het vluchtelingenprobleem is ontstaan, doordat de westerse wereld het Midden-Oosten en Noord-Afrika onder valse voorwendsels in oorlogen heeft gestort. De vluchtelingenstroom vindt daar zijn oorsprong in.
Er wordt niet meer gekeken naar oorzaak en gevolg. Waar NIET over gesproken wordt, zou aandacht moeten krijgen. Er is nergens meer geld voor, behalve voor wapentuig. En dat, terwijl Rusland sinds 1989 geen bedreiging meer vormt, moeten wij nu geloven, dat zij opnieuw vijandig zijn? Dat daar het grote gevaar zit?
Ons wordt verteld, dat de moslimwereld de nieuwe bedreiging vormt, terwijl wij, het Westen, toch alleen maar vrijheid en democratie willen brengen?! Ja,ja.....!
Tot 1989 speelde het gelijkheidsbeginsel, vertegenwoordigd in het socialisme in de wereldpolitiek, een belangrijke rol. Sinds de val van de muur, is met het communisme, ook de sociaaldemocratie op de schroothoop gegooid.
In de 90er jaren klaagden de Amerikanen, dat de Russen geen betrouwbaar vijandbeeld meer leverden. Kan het nog gekker? (Een vijand is een vijand, doordat hij niet betrouwbaar is). Tot 2001 had Amerika behoefte aan een nieuw vijandbeeld. Sinds 9/11 is dar er. Door het Westen gecreëerd???

De controle bij de grens in Trelleborg, was een moment alsof we werden terug gegooid naar lang vervlogen tijden. Een tijd, waarop je, zodra je de grens naar Duitsland overging, gecontroleerd werd.
Controle!

Trouwens, ik heb het idee, dat er niet alleen sprake is van controle bij de grens. Op andere manieren, minder zichtbaar, vindt ook steeds meer controle plaats. Wie controleert de controleurs, bijvoorbeeld in de media, voor wat wij via de media tot ons krijgen?

Leefse

Aaltje.

Hitler in India

Steeds vaker kijk ik naar of hoor items op het nieuws, die mij met stomheid versteld doen staan.

Dan maar weer een artikel schrijven of op een andere manier mijn verontwaardiging uiten. Soms wil ik iets schrijven, maar dan is er al weer een ander onderwerp dat de aandacht vraagt.

Toch kan ik het nu niet laten.

Hoorde voor de radio, dat er in Duitsland, 47.000 exemplaren van “Mein Kampf” zijn verkocht, sinds de rechten zijn verlopen. Het gaat dan weliswaar om boeken, die enigzsins wetenschappelijk bewerkt zijn, maar ik heb het idee, dat er geen 47.000 mensen vanuit wetenschappelijke interesse dit boek zelf willen hebben. Ik denk eerder uit nieuwsgierigheid, wat kan ik er zelf mee en oei, oei, sympathieën?

Waar ik mij vooral zo enorm over verbaasde, was de belangstelling voor het boek van Hitler, in India!

Daar worden op iedere hoek van de straat, waar boekenstalletjes zijn, dit boek verkocht en ze gaan als warme broodjes over de toonbank. In grote getale!

Zelfs scholieren krijgen les in de ideologieën van Hitler, zoals hij ze heeft omschreven in zijn “Mein Kampf”.

Hij heeft blijkbaar heel duidelijk aangegeven, hoe je leiding moet geven. Jij bent de chef, de ondergeschikten dienen te gehoorzamen. Groot respect voor zijn uitgestoken arm, die dat uitbeeldt. Zorg daarbij, dat je je onderscheidt van de ander, laat de kopers denken, dat jouw product iets bijzonders is, dat jij als mens beter bent dan de ander, die dat specifieke product niet heeft!

De strategie van Hitler: zet mensen tegen elkaar op, speel ze tegen elkaar uit, is de ongelijkheid ten top.

Overigens, de moord op - Zigeuners

                                       - Donker gekleurde mensen

                                       - Gehandicapten

                                       - Homofielen

                                       - Psychiatrische patiënten

                                       - Communisten

                                       - Joden

                                       - tot de fascisten op het eind van de oorlog, elkaar en zichzelf hebben  

vermoord,                                              

is een aspect, dat deze leerlingen niet of nauwelijks te horen krijgen.

Een groot gevaar deze ontwikkeling. Scholieren leren zeker niet, om zelf na te denken, neen, in een fase van hun leven, waarin zij sterk beïnvloedbaar zijn, worden zij er in onderwezen om een gevaarlijk voorbeeld te volgen, zonder werkelijk te weten, wie Adolf Hitler was en waar ze mee bezig zijn.

Als er dan al behoefte is aan een sterke man, laat het dan niet zo iemand zijn.

Mijn eigen gemaakte foto, vind ik zelfs nog te mooi voor dit artikel, maar wel passend!

Leefse!

Aaltje.

Hillary Clinton.

Gisteren hoorde ik Twan Huys verslag doen over de verkiezingen in Amerika. Natuurlijk bleef er van Donald Trump, geen spaan heel. Dat verbaasde mij niets. Maar, hoe hij over Hillary Clinton sprak..... Ach, eigenlijk verbaasde mij dat evenmin.  Ja, er waren wel wat schandalen uit het verleden over haar te melden, maar dat legde hij verder niet uit.

Nee, ik hoor absoluut niet bij de vrouwen die alle hoop op Hillary Clinton hebben gevestigd. Eerder krijg ik een gevoel van walging bij deze presidentskandidaat en de vrouwen die haar omgeven terwijl zij zich laat filmen.
's Morgens had ik een interview met Diana Johnstone gehoord, op de Duitse tv. Zij is schrijfster van het boek: "Queen of Chaos: The misadventures of Hillary Clinton".

Ik haal een paar kernachtige gegevens uit dit interview:
Hillary Clinton zit op de lijn van de aanvallende US politiek.
Deze zeer eerzuchtige vrouw, wordt in haar campagne ondersteund en gesponsord, door de grootmachten, door het grootkapitaal, zoals: Monsanto, Wall Street, Goldman Sachs, George Soros, de Israëlitische oligarch Viktor Pintschuk. Zij geeft voor, alsof zij de democratie vertegenwoordigt, het recht heeft, overal ter wereld, gewapenderhand in te grijpen. Dat wordt dan  "regime change" genoemd."

Met een glimlach stuurt zij haar eigen Amerikaanse burgers oorlogen in. Burgers, die niet in de gaten hebben, wat oorlog werkelijk betekent. Het hoort bij hun dagelijks kostje amusement, wat op de tv getoond wordt, terwijl ze er niet echt zelf mee geconfronteerd worden. Het gaat er ook niet om, van landen te winnen, nee, integendeel, als de ander maar verliest. Sterker nog, het maakt Amerika niet uit, dat zij óók verliezen. Als er maar oorlog gevoerd wordt, in de naam van het brengen van vrijheid, zogenaamd, van het bestrijden van terrorisme, opkomen tegen mensenrechtenschending, lijkt alles toegestaan. De Amerikaanse bevolking wordt geconditioneerd en neemt de houding over, van hen die aan de macht zijn en hun mening verkopen.
Als er maar een vijand is, er zal hoe dan ook oorlog gevoerd worden. Er zijn erg veel mensen, die direct of indirect, aan de wapenproductie hun boterham verdienen.

Wie herinnert zich nog Michael Gorbatsjov en Eduard Shevardnadze, die een verenigd Europa wilden, van de Oeral tot aan de Atlantische Oceaan. Zij streefden naar glasnost en perestrojka, openheid en verandering. Dit ideaal stond en staat haaks op de belangen van het militair industrieel complex, maar het tragische is, dat door een te groot deel van de Amerikaanse en de Europese bevolking, in de propaganda van de Westerse wereld, wordt geloofd. Van dat geloof ben ik intussen óók een afvallige.

Ik heb de strekking van het verhaal van gisteren op tv hier nu geplaatst, met enige eigen inbreng.

Van de Duitse website NachDenkSeiten, geef ik deze link mee, om het verslag over het boven genoemde boek nog na te kunnen lezen.

Leefse
Aaltje.

* Foto,    westendverlag.de

Beethoven en zijn "Mondschein".

Deze keer wil ik mijn interpretatie delen van het eerste deel van de pianosonate van Beethoven, beter bekend als de Mondschein of Moonlight.
Eerlijk gezegd heeft Beethoven zelf dit stuk niet die naam gegeven. Er was een keer een journalist, die er die naam aan gaf en sindsdien heet het stuk zo.
Zelf vind ik dan ook, dat dit stuk niets te maken heeft met de romantiek van de maneschijn. Integendeel, ik hoor er de menselijke tragiek in, die het leven óók in zich draagt. Niet alleen maar gelukkig zijn of uit zijn op succes. Nee, het leven kent strijd en pijn en af en toe zijn er geluksmomenten.

Leefse!

Aaltje (Aleke).

Spekman.....? Van bijzaken hoofdzaken maken!

Hans Spekman heeft het nieuws gehaald met het aanhalen van Wilders. Man, wat een wijsheid, wat een armoe.
Waar ik mij echter het meeste aan stoor is, dat door de media, Domela Nieuwenhuis uit de kast wordt gehaald en in verband wordt gebracht met de PvdA. Wordt hij nu ingelijfd bij de PvdA om er mee te kunnen pronken, bij het 70 jarig bestaan van een partij, die zich nog steeds socialistisch noemt? Een socialisme dat mee wil gaan in het verrijken van de rijken en verarming van de armen en meewerkt aan de vernietiging van de mensheid. Nooit zul je ook deze partij de vraag horen stellen: "Wat is er de oorzaak van, dat er zoveel vluchtelingen zijn?". Het is een partij die schijnhoop biedt.
Samsom..... ach jee, ineens schiet mij het verhaal te binnen van Samson en Delila. De ijzersterke Samson, die niet klein te krijgen was, werd in zijn slaap door de vrouw Delila, van zijn kracht beroofd, door zijn haren af te knippen. Vanaf dat moment was het gebeurd met de man, de krachtige Samson. Natuurlijk is dit een fictief verhaal. Maar Samson, ehhh.... Samsom, de PvdA, hebben hun kracht al lang verkwanseld, door zich mee te laten slepen door de roem, het mee willen doen, zetels halen. De kern: het socialisme, het opkomen voor de gewone man, de arbeider, is verdwenen, weggevaagd. Enige jaren geleden stelde Wouter Bos al, dat het gelijkheidsidee bij de PvdA niet meer een onderwerp is.
Daarmee was deze partij in één klap, een neoliberale partij geworden, de taal van: ieder voor zich, uitdagingen, ZZpers enz.

En nu Domela Nieuwenhuis...... Deze man, die van dominee, politicus werd. Een man die opkwam voor de arbeider. Die in de gevangenis heeft gezeten voor majesteitsschennis. De vader van mijn man, heeft hem nog horen "preken", ofwel gehoord, hoe Domela de mens politiek bewust wilde maken. Deze vader herinnerde zich hoe tijdens zijn gevangenisperiode werd gezongen: "Domela moet zakkies plakken, hi ha ho".
Nee, Domela Nieuwenhuis was geen PvdAer. Hij is een tijdje kamerlid geweest, maar er uit gestapt, omdat hij begreep, dat er in de politiek, vanuit die positie, niets te bereiken viel.
Hij was een ANARCHIST! Hij was een MENS!
En niet op de manier waarop het anarchisme nu in het nieuws misbruikt wordt, b.v: "Anarchistische jongeren gooiden met stenen, tijdens de staking in Griekenland".
Dit is geen anarchisme.
Anarchisme is een zeer goed doordachte politieke levenshouding. Zoals Anton Constandse, Emma Goldman, Errico Malatesta dit gestalte hebben gegeven
Nu doe ik deze mensen eigenlijk tekort, door ze even in een bijzin te noemen. Het gaat mij er om, dat zowel begrippen als personen worden misbruikt. De werkelijke betekenis van anarchie, vormt een gevaar voor de machthebbers. Anarchie staat synoniem voor zelfstandig denken, zoals Domela Nieuwenhuis daar een belichaming van was. Hij stond voor gelijke berechtiging van mannen en vrouwen, streed voor kiesrecht en voor geheelonthouding. Hij wist, dat mensen aan alcohol verslaafd konden raken en hen dat tot slaaf kon maken. Een uitspraak van hem was dan ook: "Denkende arbeiders drinken niet, drinkende arbeiders denken niet".
Hij kwam niet met mooie praatjes, maar met daden, voor een menswaardig leven. Een man van stavast! Een man, waar de PvdA nog wat van kan leren.
Echter, wie oren heeft, die hore!

Leefse
Aaltje (Aleke).

P.S. De foto is afkomstig van Wikipedia.

Meer te lezen over Domela Nieuwenhuis
klik hier en
klik hier

Van klokkenluiden naar Klokkenluider!

Deze keer, wil ik het artikel plaatsen, wat ik ook op mijn alsgeloofeengevangeniswordt.blogspot.com heb geschreven.

Afgelopen week zag ik op tv een item, dat ging over het Klokkenluidershuis, dat de SP wil oprichten.
Aan het woord kwam een klokkenluider, die onherkenbaar was gemaakt. Hij vertelde, dat hij openbaar had gemaakt, dat er misstanden waren in het bedrijf Odfjell, waar hij werkte, o.a. fraude. Het bedrijf werd stilgelegd. Echter, in plaats dat deze man erkenning kreeg, werd hij ontslagen, leeft nu in armoede, teruggetrokken, heeft geen enkel recht meer, er zijn aanslagen op hem gepleegd en wordt nog regelmatig bedreigd, ook door ex-collega's.
Wat een verschrikking voor deze man. Hij en zijn gezin hebben geen leven meer.

Met een schok bedacht ik me, dat ik ook een soort klokkenluider ben.
Nee, ik word niet bedreigd, hoef me niet te verstoppen (dat heb ik lang genoeg zelf gedaan, omdat ik me schuldig voelde). Maar.....
In mijn boek maak ik openbaar, hoe je als gelovige in de ban kunt raken van een geestelijke hulpverlener, van geloof, van denkbeelden, van pastorale hulpverlening, van een godsbeeld, ofwel verslaafd kunt raken. Hoe je persoonlijkheid wordt afgebroken, hoe je geld afhandig wordt gemaakt. Hoe je afhankelijk kunt worden van anderen, hoe die de macht over je krijgen. Hoe geloof een waan wordt, die door meerderen wordt gedeeld. Hoe mensen met de armen in de lucht, ogen dicht, in trance geraken, door opzwepende muziek. Hoe mensen geluiden als van dieren maken, in geloof dat de heilige geest dat in hen openbaart, hoe zij huilen, krijsen, op de grond vallen. En daarna..... betalen!
Hoe er voor mensen gebeden wordt en er geloofd gaat worden, dat je vroeger in je jeugd, misbruikt bent geweest, satanisch misbruikt nog wel, waarvan je zelf niets meer weet, maar dat wel heeft plaatsgevonden, volgens de vertegenwoordigers van God, waarbij je verteld wordt, dat je nooit met anderen mag praten, uitsluitend met de hulpverleners. Er wordt controle over je uitgeoefend. Hoe er via manipulatie, tienden van je worden gevraagd, 10% van je maandelijkse inkomen, hoe weinig dat ook mag zijn, en dan liefst 10% van je bruto inkomen.
Dit zijn geen zaken, die hier en daar gebeuren, nee, in grote zalen, in gebouwen die als samenkomst ruimten dienen.

Ik heb er over geschreven in mijn boek: "Als geloof een gevangenis wordt, dan.....". Hoe het mogelijk is, dat ik in een zwakke periode, in aanraking kwam, met een foute geestelijke hulpverlener, die mij bijna volledig heeft afgebroken en misbruikt heeft.
Het heeft me 17 jaren gekost, maar ook daarna jaren om er zicht op te krijgen, hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. Ook met mij!

Waar ik echter nu de nadruk op wil leggen is dat ik merk, dat ik met mijn boek niet alleen ervaar, dat mij gezegd wordt: "Heel goed, dat je hiermee naar buiten komt" en ik zeer bemoedigende reacties en gesprekken heb, maar ook reacties als: "Hier praat je niet over; had ik niet zelf zo stom moeten zijn; het zijn nu eenmaal sukkels die zich zo mee laten slepen in het geloof; ik weet alles al over sektes, hoef ik me niet meer mee bezig te houden; je hebt zelf slachtoffers gemaakt; het is je eigen schuld" en wordt het verder doodgezwegen. Degene die het systeem vertegenwoordigen, zullen geloofswanen, daar waar geloof schade aanbrengt, nooit ter discussie stellen. Ja, in kleine groepjes, onder hulpverleners, maar er zal niet werkelijk een vuist worden gemaakt. Pappen en nathouden heet dat!
Daarover heb ik in dit artikel het een en ander geschreven.

Nee, gelovigen zijn niet dommer dan niet-gelovigen. Wat ik wil duidelijk maken, is dat mensen onder invloed kunnen komen van ideeën, verslaafd kunnen raken. Hoe ging het destijds niet met de manipulatie van Hitler?
Alcoholisme, aan drugs verslaafd raken, gokverslaafd zijn, allemaal zaken, die mensen blijkbaar zich zelf hebben aangedaan? Nee, verleiden mag. Alcohol wordt nog steeds aan jongeren onder de 18 jaar verkocht,ondanks dat het verboden is, drugs zijn er nog steeds volop te krijgen en jongeren raken verslaafd aan de meest harde drugs, zoals bijvoorbeeld crystal meth, wat zich als een epidemie verspreidt.
Net als in New Hampshire, in Amerika, waar al jarenlang grote aantallen doden vallen bij jongeren door heroïne, waar zij voor een paar centen aan kunnen komen. Verslagen ouders, kapotte gezinnen, verloren levens. Geen presidentskandidaat die daar een item van maakt.
Dit even terzijde, maar in het kader van verslaving, dus ook aan geloof, wil ik duidelijk maken, dat het in bezit nemen van de geest, de persoonlijkheid van mensen, het verslaafd maken in de geloofswereld, er geen grenzen zijn.
Ooit was er een arts, die wilde promoveren op godsdienstwaan. Zijn hoogleraar raadde hem dit ten stelligste af: "Niet doen, je krijgt iedereen tegen je". Ook een psychiater heeft mij afgeraden, mijn ervaringen naar buiten te brengen. Had hij al in de gaten, dat ik daarmee een klokkenluider zou worden, die het zwijgen wordt opgelegd?

Mijn boek, mijn persoonlijke relaas, is een aanklacht tegen misstanden binnen geloof. Het is niet bedoeld voor een breed publiek. Maar ik besef wel, dat er hoge muren zijn, die liever willen dat ik blijf zwijgen.
Goed, als er dan muren zijn, gebruik ik die om mijn aanklacht erop te schrijven. Zolang dat mij goed doet, is het oké.

Leefse!
Aaltje (Aleke).

Mochten er vragen zijn, dan kan daarvoor het contactformulier gebruikt worden op mijn andere blog en ik zal daarop reageren!

Winter in Zweden!

Leefse!

Aaltje (Aleke).

Ik hoor het in Keulen donderen!

Honderd aangiftes zijn er al gedaan, van vrouwen, voor verkrachting, aanranding en diefstal.
En al gauw is duidelijk: er zijn Noord-Afrikaanse en Arabische asielzoekers/vluchtelingen bij betrokken.
Meteen worden er weer de deskundigen van stal gehaald en geven hun mening, gaan volledig mee in de sorry, maar ik noem het massa- en mediahysterie.
Ik wil niet zeggen, dat er niets gebeurd is, want ik hoor de vraag al: "Ben je er bij geweest?" Nee, dat niet!
Ik heb vragen:
Bijvoorbeeld, als ik lees, dat in Duitsland in de media staat, dat een vluchteling, de omstanders uitdaagde, met: "Vernietig mijn papieren maar, ik krijg zo weer een nieuwe!", dan heb ik grote bewondering voor deze man...... je zult na een kort verblijf in Duitsland al zo goed Duits kunnen spreken om dit te kunnen zeggen, dan is zo iemand hoog begaafd, geniaal.

Al vrij gauw is duidelijk, dat het vluchtelingen zijn, in grote getale.
Niet één keer hoor ik zeggen, dat deze mensen, gevlucht zijn uit erbarmelijke omstandigheden. Door wie zijn die ontstaan???
Hoeveel vluchtelingen komen er in Amerika???

Dat er aandacht komt voor seksueel misbruik, dat er nog te vaak meisjes, (jonge) vrouwen, slachtoffer worden van seksueel geweld, moet naar mijn mening veel meer bespreekbaar worden. Niet ondergeschoffeld raken.

Maar rond het gebeuren in Keulen heb ik eigenlijk maar één grote vraag: Waartoe? Wat is de bedoeling van deze hele media aandacht?
Om rechts extremisme, om de Wilders aanhangers, om de buitenlander haat aan te wakkeren???

Leefse
Aleke (Aaltje).