In de natuur zie ik ineens veel rood: rode bessen, rode bladeren, rood in vele nuances. Hoort blijkbaar bij de herfst: rode, rijpe appelen, glanzend in de zon, paddenstoelen die uit alle macht zich vanuit de donkerte naar het licht toe werken. Groene voorjaarsbladeren, veranderen tijdens de zomer in donker groen en sommigen ondergaan nu een metamorfose in rood.
Ik word er een beetje blij van, maar ook een beetje bedroefd. Blij door het kleurrijke, bedroefd, omdat het ook afscheid inhoudt. Een overgang naar een koude periode, de winter.
Maar..... het rood blijft.
Het rood als symbool:
Liefde
verleidelijk,
leven gevend
vuur, warmte, hitte, waaraan je je kunt branden
kracht,
individualiteit
bewust zijn, durf, moed.
Rood als strijd, strijdvaardigheid: Kom maar op, ik heb een doel gesteld, er op af.
En als het rood dan afzwakt, blijft de herinnering in ons gloeien, getemperd of uitgeput van de strijd.
Rood van het vloeien van bloed
en pijn en verdriet, dat bijna niet te dragen is.
Rood: Leven.
Vorig week kwam plotseling de naam Jaap van de Merwe in mijn gedachten. Bij ons in huis ligt de cd bundel: 't Oproer kraait, met teksten en bewerkingen van Jaap van de Merwe.
Ik ontdekte, dat hij op 14 september 1924 geboren is. Ach, wat lang geleden al weer. Vandaag 92 jaar. Ooit rood geweest. Nog stammend uit de tijd van: "Liever dood dan rood", tja...... Fel, diepgaand met zijn teksten, humorvol, leven gevend, nadenkend. Rood, van felrood tot genuanceerd. Rood tot kunst verheven. Vreugde gevend en bedroefd makend.
Hij leeft niet meer, is overleden op 19 februari 1989.
Op youtube is nog een enkele herinnering in zang en tekst te vinden. Te weinig naar mijn mening. Te weinig in verhouding tot de schat aan materiaal dat hij heeft achtergelaten.
Moge deze zanger en tekstschrijver op deze dag, of op andere dagen, weer even tot leven worden gewekt. Even ROOD zijn!
Leefse!
Aaltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten