Moeders.....!!!

Wat ben ik blij dat ik geen jonge moeder ben, athans in deze tijd.

Dat ik so wie so niet jong meer ben.

Wat een opgave om nu moeder te zijn, van een peuter, een kleuter, een schoolgaand kind, een puber.

Hoe moet je als moeder in deze tijd met je kind omgaan?

Welke vragen stelt het kind jou, welke vragen stel je jezelf?

Toen mijn kinderen klein waren, wilde ik ze het liefst beschermen tegen een wereld, die ik als kind als hard, onverschillig, druk, eenzaammakend had ervaren.

Het kostte me heel wat jaren voor ik begreep, dat je niemand kunt beschermen tegen het leven. Er is maar één weg: er doorheen!

Maar, roept deze tijd niet tóch op, je kind(eren) te beschermen?

Zijn er moeders die in zichzelf een kracht voelen ontstaan dat wat er nú gebeurt, niet kan, niet mag?

Er is een moment geweest in mijn leven dat ik een kracht in mijzelf heb gevoeld, de kracht van een moeder, een instinctieve oerkracht:

Een mannelijk familielid zei mij eens en passant: "Wat is jouw dochter mooi he?!" Hij keek mij met ogen aan op een manier, dat ik een schreeuw in me voelde opwellen: "JE BLIJFT MET JE POTEN VAN MIJN KIND AF!!!".  

Ik schrok er zelf van en hield mijn mond, want ik had toch geen recht van spreken ik zou hem beschuldigen van iets ......

Echter.....jaren later bleek dat mijn intuïtie juist was geweest. Als moeder had ik het goed gezien en aangevoeld, hij is, later, over de schreef gegaan. Zijn ogen hadden mij iets laten zien, wat al over de grens heen was gegaan. De grens van respect, afstand houden, je lusten niet de vrije loop laten op een kind.

De oerkracht in mij, de Beer in mij had mij gealarmeerd.

Zijn er moeders die nú in deze tijd, die oerkracht, die Beer in zichzelf voelen?

Wat doe je? Terugdringen of gecontroleerd laten opstaan en horen?

De angst voor die Beer overwinnen?

Ik wil nog een moeder van lang geleden aanhalen, een moeder die naar die Beer in zich heeft geluisterd er gehoor aan heeft gegeven. Een moeder die vocht voor haar kind, op háár manier:

Haar jongste zoon was vaak ziek en kon niet altijd de lessen op school volgen. Er werd dan ook gesproken aan het eind van het schooljaar, dat hij maar moest blijven zitten of anders van school af.

Deze moeder WIST echter, dat het dan met haar kind mis zou gaan. Haar kind had juist de structuur en stimulans en vertrouwen van het onderwijs nodig om zélfvertrouwen te behouden.

Tijdens de rapportenvergadering klopte deze moeder aan de deur, trad binnen en sprak tegen de aanwezige leraren in het lokaal de dringende wens uit, dat haar kind niet moest blijven zitten, want dan zou het mis met hem gaan!

"Mevrouw" sprak de directeur "U hoort van ons! "Maar, mag ik u vragen, was u niet bang om hier binnen te komen?"

"Bang?" antwoordde de moeder  "Hebben wij niet allemaal de oorlog meegemaakt, moet ik nu hiér bang zijn?!"

De aanwezigen hadden het begrepen en knikten instemmend.

Toen zij later op de dag terugkeerde naar school, liep de concierge haar al tegemoet: "Mevrouw, uw zoon is over hoor!"

Zij had naar de Beer in zichzelf geluisterd!

En met de zoon is het helemaal goed gekomen, daar ben ik van heel nabij getuige van!

Een Moeder, een Beer, een Kracht!!!

Moeders, mocht je in jezelf die kracht voelen???

LAAT DAN DE BEER IN JEZELF LOS!!!!!

Leefse!

Aaltje.

Een paar jaar geleden heb ik eveneens een stuk geschreven: Moederdag