Een ritje met de tram, ofwel... machtsvertoon!

Eigenlijk reageer ik nooit op sites of andere kanalen, maar deze keer kon ik het niet laten. Een man van 87 klaagde zijn nood, dat de situatie waarin we nu leven, een herhaling lijkt op WW2, waar Joden hun huizen uit zijn gezet en niemand die iets deed, men liet het gebeuren.

Mijn reactie daarop plaats ik hieronder om te vertellen wat wij in de tram hebben meegemaakt. 

Ik breng dit verhaal naar buiten en vraag me af, of dit incidenteel is, of dat meer mensen soortgelijke ervaringen hebben.

In opstand komen?

Ik wil graag een paar voorbeelden geven van wat mijn man en ik in de tram hebben meegemaakt:

In de eerste week van juni, toen de mondkapjes net verplicht werden in het OV, zaten wij beiden in de tram met die dingen op, maar mijn man had hem alleen over de mond, dus zijn neus vrij. En ja hoor, daar kwamen drie controleurs aan:

"Mijnheer, uw kapje moet ook over uw neus".

Mijn man: "Dan stik ik".

"Dan gaat u maar met de auto"

"Die heb ik niet".

"Dan gaat u maar met de fiets"

"Die heb ik ook niet"

"Dan gaat u met de taxi"

"Die kan ik niet betalen"

"Nou, dan MOET u het kapje óók over uw neus doen, anders moet ik u nu uit de tram verwijderen".

Mijn man: "Ik wil uw nummer".(Ooit toen de broer van mijn man op het politiebureau werkte en hij daar alle rangen had doorlopen, gaf hij aan zijn jongste broer de wijze raad mee: "Mocht je ooit een conflict krijgen met iemand van de politie, vraag hem dan altijd om zijn nummer) Dit kreeg hij. Maar ik hoorde de collega's tegen elkaar mompelen: handboeien.

De heren in zwarte uniformen hadden handboeien bij zich, om hun machtsvertoon kracht bij te zetten. Mijn man deed het kapje op zoals het hoorde en de zwart geklede heren stapten uit de tram.

Dan te bedenken dat mijn man bijna 80 jaar is!

Afgelopen week was het nog gekker. We stapten in de tram, gingen zitten en hadden nu beiden onze kapjes over de mond, dus neuzen vrij. (Tja.....zolang we ons nog enigszins kunnen verzetten, doen we dat). Achter ons ging een echtpaar zitten, ik hoorde ze kritiek op ons hebben: "Zó mag je dat kapje niet ophebben". Ze tikten ons op de schouder "Mijnheer, Mevrouw, u moet uw kapje óók over uw neus hebben, u doet het verkeerd, dit MAG niet!" Mijn man schoot uit: "Weet u wel dat we bedonderd worden? Heeft u zich al eens goed geínformeerd over wat er allemaal gaande is. Heeft u zich wel eens afgevraagd of het allemaal klopt?" Mij werd door hen gevraagd of ik mijn man niet tot bedaren kon brengen?! "Nee"zei ik, "Ik ben het volkomen met hem eens". Zij reageerden met "Onze vriend is terminaal en daar doen we het allemaal voor, doe het dan voor een ander". Zij vertrokken van hun zitplaats.
(Op dat moment kwam het niet in ons op om te vragen, hoe zeker zij waren dat hun vriend aan corona zou overlijden)

Maar of dat nog niet genoeg was. Op dat moment stonden we bij een halte, waar een HTM medewerker, die buiten stond aan de overkant van onze zitplaats, druk naar ons stond te gebaren om onze mondkapjes over de neus te doen. Man, man man.....ja, ja, ja..... stil maar, we hebben het begrepen, we zullen gehoorzamen! Hier kun je niet tegenop.

Nogmaals.....in opstand komen? Je staat uiteindelijk alleen!

We keken elkaar aan en zwegen. We zagen de pijn in elkaars ogen. Eerst maar naar huis.

Thuis hebben we elkaar een knuffel gegeven.

Af en toe denk ik: Ik hang een boksbal op. Maar dan zoek ik mijn pen of zit aan de vleugel en verwerk daar de emoties, het onmachtsgevoel, de woede en de pijn. Want: Niemand in de tram zei iets, niemand die opstond en riep: "Zo is het, we worden met z'n allen monddood gemaakt. Sta op mensen, hebben we nog niets geleerd? Zijn wij mensen of MENSEN?"

We kunnen een fiets aanschaffen, dan zijn we van het mondkapjes gedoe af, maar daar gaat het niet om. Het gaat me om de gelatenheid waarop dit geaccepteerd word. In korte tijd zijn mensen verworden tot schichtige lammeren die zich naar de slachtbank laten leiden.

De slachtbank van het vaccin? Als de 1,5 meter en de mondkapjes al zo snel geaccepteerd zijn, hoe zal het dan met het vaccin gaan? Terwijl iedereen weet, dat voor een deugdelijk vaccin minstens 5 jaar onderzoek nodig is?! Ik vrees met grote vreze.

De volgende keer moet het anders, doen we het anders. Geen verzet, geen uit de tent laten lokken: onzichtbaar worden en ogenschijnlijk aanpassen, met een diep gevoel van :"Ons wezen krijg je niet te pakken!"

Het meest kwalijke en zorgelijke vind ik, dat je medemens een tegenmens wordt, dat degene die je op straat vriendelijk toeknikt, het volgende moment je aan kan geven, omdat je niet doet wat hij wilt, of wat de vertegenwoordigers van het systeem willen.
Dat gezagsdragers stipt uitvoeren wat hen wordt opgelgd, ofwel dat deze controleurs uitmuntend in prakrijk brengen wat hen wordt opgedragen. Ik weet het wel, ik hoor iemand al zeggen, ja maar.....anders raakt hij zijn baan kwijt.
(Is dat eveneens de reden dat zoveel wetenschappers hun mond houden?)

En toch.....toch probeer ik niet zelf in die valkuil te stappen en zal trachten zolang mogelijk, mijn medemens als medemens te zien.
Wat zou Nietzsche hierover gezegd hebben?
Houd moed en, leef zo dat je je eigen held bent en.....LEEFSE!
Aaltje.