Het afgelopen jaar ben ik door allerlei fasen gegaan en ik zal niet de enige zijn.
Ik heb het in een blog een keer een rouwproces genoemd.
Ook liep ik soms letterlijk gebukt over straat, jankend, razend geweest, omdat ik zoveel onrecht ervaar in de aanpak rond het hele covid gebeuren. Onrecht aangedaan aan jong en oud, wereldwijd.
Overheden worden geloofd, want ze hebben het toch goed met ons voor???Wat?!
Zij kunnen toch óók niet anders?! Wat?!
EN HOE VERZET JE JE TEGEN HEN DIE HET OGENSCHIJNLIJK GOED MET JE VOOR HEBBEN?
Tot ik een keer aan zee was.
Daar ben ik gaan lachen, moeizaam, schielijk om me heen kijkend, maar lachendweg (gaandeweg) werd mijn lachen steeds echter, was het gewoon LACHEN!!!
Ik zou tegen iedereen willen zeggen: Lach, of zing of fluit, het helpt bevrijdend.
Niet georganiseerd, maar als individu.
Hoe goed de ideeën ook mogen zijn, zodra er sprake is van leiders en volgelingen, dan gaat dat ten koste van het individu. Ik heb in heel wat groepen van zeer dichtbij geparticipeerd, het ging altijd ten koste van het individu, de enkeling.
Ook nu is al een jaar lang de slogan: "We doen het allemaal samen, allemaal voor elkaar!" Ja ja....
Zou lachen niet de grootste overwinning kunnen zijn op alle onrecht? Het sterkste wapen tegen angst?
En de moed hebben om alléén te staan?!
Niet de hoop vestigen op die ene politicus of politieke partij, of leider of organisator, een kerk of een God ergens in de hemel die het tij ten goede zal keren?!
Hebben de leiders in het afgelopen jaar ingang kunnen krijgen in het innerlijk van de mens, door angst aan te praten? En is het niet zo, dat die angst in de mens post kan vatten omdat ieder mens zich diep van binnen ergens nog schuldig voelt? Komt schuldig voelen niet voort uit eeuwenoude vastgeroeste patronen? Dat dit gegeven gebruikt wordt, om zodra mensen zich niet aan de regels houden zij tot schuldigen worden uitgemaakt?!
Herbergt het weten dat wij allemaal onschuldig zijn, niet veel méér leven in zich?
Of zoals Frans de Waal, bioloog, primatoloog zegt: "Van nature goed".
So lach doch mal......
In het Jodendom bestaat een 11de gebod: "Gij zult veel lachen" .
Waar zij nog aan toevoegen: "Lachen om niet te hoeven huilen!"
Ik loop niet meer gebukt, ik loop nu op straat te lachen, heb nog nooit zo veel naar mensen geglimlacht (het lukt me niet altijd, zo eerlijk moet ik ook zijn), loop te zingen en te fluiten, ik laat me er niet onder krijgen wat betreft de invloed van wereldleiders en hun volgelingen. Ik zal kritisch blijven, verdriet voelen, soms weer woedend zijn, neem niet zomaar wat aan, maar de pijn is zoveel milder, ik lijd er steeds minder onder. Het lijden heeft geen macht meer over mij!!!
Het onrecht wat de mensen wordt aangedaan, waar de meesten zich niet van bewust zijn, is dodelijk.
Het onrecht maakt van binnen dood.
Ik laat me leiden door HET LEVEN in mijzelf!
Dat helpt, het verandert niets aan het geheel, maar in mij verandert het wel degelijk!
En heel toepasselijk voor deze Paasdag zou ik willen zeggen: HET LEVEN is in mij OPGESTAAN!
Laten we OPGESTANE MENSEN worden, om de HOGERE MENS in ons te doen ontstaan!
Laat het CREATIEF VERMOGEN in ons opstaan!!!
Laten we er op z'n minst naar reiken.
Is dat niet het gedachtegoed van de ongehoorzame (aan het gezag) en daardoor gekruisigde Jezus, ook als je niet gelooft in het hele christelijke verhaal?!
Dat Jezus tegen ieder afzonderlijk mens zegt: STA OP en LACH, GIJ ONSCHULDIGE MENS!
LEEFSE!
Aaltje.
En deze feestelijke uitvoering van J.S. Bach helpt vast en zeker om even alle ellende te vergeten!
Je kunt er bij meezingen, dansen en lachen, of in ieder geval OPSTAAN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten