De titel van mijn blog: ¨Alekesblog¨, zat me al lange tijd niet lekker, paste niet meer bij me.
Wel sloot ik al een hele poos mijn blogs af met de welgemeende raad: Leefse!
Een natuurlijke overgang voor mij, om mijn blog ook zo te gaan noemen: leefse.blogspot.com
Ooit was er een oude dame, die, na ieder psychotherapeutisch gesprek, bij de voordeur afscheid nam met de woorden: ¨Leefse¨ ondertussen kijkend over haar brilleglazen, ernstig en tegelijkertijd met een twinkeling in haar ogen, levendige ogen.
Zij was Joodse en wist heel goed, dat juist dit woord zo wezenlijk is.
Nee, deze momenten heb ik niet zelf meegemaakt, maar wel van heel nabij is mij dit verteld. Ik kan me er wel een goede voorstelling van vormen: Leefse! Leef! Leef het leven! Ga leven!
In deze coronatijd moet ik vaak aan dat woord van haar denken: Leefse. Want er is zo weinig voor nodig of de angst regeert en vergeten we wie we zijn: mensen van vlees en bloed die het nodig hebben om te leven op de manier die bij hen past, geen angsthazerij en schaapjesgedrag.
MENS, laat je IK tot bloei komen!
Ter ondersteuning van mijn nieuwe blogtitel het lied van Dirk Witte: ¨Mens(ch) durf te leven¨.
Een lied ontstaan in 1917, in het laatste jaar van WO1. Een lied waarin de tekstschrijver de mens oproept zijn eigen weg te gaan, zelf na te denken, zich niet te laten leiden door het kleinburgerlijk fatsoen van de mensen om hen heen. Ongehoorzaam zijn.
Het is een soort Opstandslied.
Is het niet een heel toepasselijk lied voor waar we nu in zitten?
Vergeet niet te LEVEN, laat ANGST niet je grootste raadgever zijn.
Een opname van Ramses Shaffy, met tekst van het lied.
Leefse!
Aaltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten