De opening van de Olympische Spelen wilde ik niet zien. Maar de volgende dag deed ik even de tv aan en viel alsnog met mijn neus in de overvette boter. Een overweldigend spektakel van dans, zang, kleuren, illusionaire beelden. Na 5 minuten deed ik abrupt de tv uit: Ik merkte, dat ik als het ware werd meegezogen in iets, wat ik niet wil, wat hypnotiserend, bijna hallucinerend werkte. Alsof ik naar een religieus schouwspel kijk. Beelden die verblinden, waarin mensen zich laten meeslepen en ophitsen, ofwel..... NIET MEER ZICHZELF ZIJN!!!
DE sporten waar wij naar dienen te kijken, de OS, voetballerij enz. worden aangediend als een religie, waarin je kunt geloven.
Weg er mee!!!
Kapitalen zijn er mee gemoeid. Steeds meer sporters moeten zelf hun sponsoren vinden, of het bij crowdfunding zoeken, om hun trainingen, trainers, reizen enz. te betalen. Het Heinekenhuis, dit drugsstation, wordt herhaaldelijk genoemd, vanwege de centen natuurlijk. Ook aan het oranje (het "oranjegevoel"..... wat is dat eigenlijk?) heb ik geen behoefte.
En dan Brazilië zelf, waar het grote feest plaatsvindt? Zodra je buiten HET gebeuren bent, heerst er grote armoede en in de afgelopen jaren werd de bevolking massaal de kerk binnengelokt.
En wat gebeurt er met de gebouwen, zodra de spelen voorbij zijn? Precies, verkocht aan hen die geld hebben!
Ik ben niet in de Spelen geïnteresseerd. Nou ja, een enkele discipline daargelaten.
En ik zal ook een geheimpje verklappen. In de weken van de Europese kampioenschappen voetbal, heb ik een paar keer, voor het eerst van mijn leven, naar een paar wedstrijden gekeken. Ik had even geen zin, me uitsluitend met ellende bezig te houden en trok me er een poosje niets van aan, dat het om "Brood en Spelen" gaat. Ik weet er alles van.
Met de voetbalspelregels, ben ik niet zo op de hoogte, maar ik zie wel, dat het spel is op hoog niveau. Ik heb gelachen om het enthousiasme van de Italiaanse scheidsrechter, die bijna letterlijk uit z'n dak ging en zag de tranen van verdriet en teleurstelling. Daar waren de De IJslanders met hun klanken en ritmisch geklap.
Bij mij in de buurt, in Zweden, zag ik een groepje amateurvoetballertjes dezelfde gebaren en geluiden nadoen. Zo snel gaat het.
Toch..... de keren, dat ik keek en er een winnende ploeg was, vond ik het ineens niet meer zo leuk. De "verliezers" hadden toch ook keihard heen en weer gerend? Verdedigend of aanvallend gespeeld, met hun keeper, die nou net 1, 2 of 3 keer de bal niet tegen had kunnen houden, maar al die andere keren wel?
Dat uiteindelijk Portugal nipt wint van Frankrijk, deed me ook niet van de bank opspringen. Gewonnen, nou en.....?!
Ach, het ligt al weer enkele weken achter ons, net als de Tour de France en nu is men bezeten van de OS. Althans, de media wil ons hier dagelijks van "mee laten genieten". Terwijl er wel heel weinig aandacht wordt besteed aan ernstige zaken die nu, of juist nu, in de wereld gebeuren.
Op de Duitse tv hoor ik na anderhalve dag al: "Er zijn nog geen gouden medailles gewonnen door Duitsers. In Nederland kijkt men naar hun idolen.
Eigen land telt, eigen spelers zijn belangrijker, dan aaaaaaaal die anderen!
Ik realiseerde me opnieuw, dat het in onze maatschappij altijd om de winnaars gaat (en dan denk ik nog niet eens aan de astronomische bedragen die er voor die enkele voetballer wordt betaald).
Quizes, met hoge geldbedragen en altijd is er weer de winnaar. Zelfs kinderspelen op tv eindigen in "de groep, of dat kind heeft gewonnen". De rest???
Wil je meetellen? Dan moet je mooi zijn, iets kunnen, de beste zijn, goed (jezelf) kunnen verkopen, geld verdienen.
Ik wil kunnen genieten, van iemand waarvan ik zie, dat hij of zij dat met liefde, vreugde doet, los van het goud, geld en zijn natie.
Degene die goud hebben gewonnen, maar niet in je eigen land wonen, zijn die dan onbelangrijk.
Zij, die niet met goud thuiskomen, zijn die dan beter?
Waar is de instelling, waardoor je gewaardeerd wordt, wanneer je een bijdrage levert aan de humanisering van het leven?
Een bijdrage, die IEDEREEN ten goede komt?
Vanuit dat oogpunt zijn er voor mij geen winnaars en verliezers!
Leefse!
Aaltje.
