Afgelopen zondagavond een interview op de Duitse tv zender ZDF met Sahra Wagenknecht, plaatsvervangend voorzitter van de politieke partij Die Linke, econoom en schrijfster van meerdere boeken zoals:
Freiheit statt Kapitalismus en Reichtum ohne Gier.
Zij werd geïnterviewd door de journalist Thomas Walde.
Met kromme tenen heb ik het 20 minuten durende interview aangehoord. Niet vanwege de houding van deze politica, maar vanwege de bijna agressieve manier van vragen stellen. Deze Walde, stelde vragen, waarbij hij Sahra Wagenknecht telkens opnieuw probeerde in een hoek te drijven, door haar antwoorden te ontlokken, zoals hij die wilde horen. Dit lukte hem trouwens niet. Hij stelde vragen, kreeg antwoorden, maar die gingen niet zijn kant op, waarop hij er in hakte met alweer een nieuwe vraag of opmerking van hem. Zij moest zich staande houden in een cynische vijandige setting.
Dit lukte haar, waardig en ogenschijnlijk onverstoorbaar, gaf zij haar mening op de vragen die haar gesteld werden.
Vragen over de afgelopen aanslagen in Duitsland en over de, in haar ogen, nodige uitbreiding van de politie.
Een item, wat doorgaans door rechtse politici, wordt bepleit (Overigens, er is ook in Duitsland de bestaande onwil om belasting te betalen, zelfs voor de politie, die er de oorzaak van is, dat op het politiewerk is bezuinigd).
Er kwamen vragen over het lidmaatschap van de NATO.
Critici van Sahra Wagenknecht zou ik onder de aandacht willen brengen, dat zij respect toont naar Charles de Gaulle, zoals bekend, géén linkse politicus, maar die wel de moed had, uit de NATO te treden en kritiek te uiten op de politiek van de staat Israël.
Sahra Wagenknecht stelt zich op, als een politica, zoals zij door té weinig mensen wordt gezien, nl. als een staatsman. Ze is niet links, ze is niet rechts, zij wil de vertegenwoordiger zijn van een héél volk.
Maar ieder volk krijgt de regering die hem toekomt.
Ik doe het interview er bij:
Leefse!
Aaltje.
Aaltje.
